Sjelemesse

Som med eit arkeologisk georadarsystem, med laserblikk, ser Gerður Kristný inn i ein gravhaug i dette mektige diktet. Der ligg ei kvinne som tok livet sitt etter at ho vart voldtatt av bror sin. Poeten høyrer òg ei stemme innanfrå haugen, stemma til forteljaren, ei halvdaud kvinne som på heidensk vis vart gravlagd saman med den ulukkelege kvinna, ho passar på henne i dødsriket, talar direkte til henne, og ho talar hennar sak, i den andre og i denne verda. Både forteljaren og poeten fører ordet. Skamma som ein gong ramma offeret, vert retta mot den som eigentleg hadde skuld. Sjelemesse går rett inn i metoo-debatten, samstundes som verket omtalar og omskriv historia.